ការស្ទាបស្ទង់មតិនោះបានសាកសួរមនុស្សពេញវ័យ(លើសពី១៨ឆ្នាំ) ចំនួន ២៩០០០នាក់នៅក្នុង ៣៦ ប្រទេស ដែលក្នុងនោះមានជនជាតិ២០៦០នាក់បានចូលរួមនៅក្នុងការឆ្លើយ សំណួរ។
តាមរយៈក្រុមហ៊ុនស្រាវជ្រាវដដែល លទ្ធផលបានឲ្យដឹងថា អាកប្បកិរិយា និងឥរិយាបថរួមភេទរបស់ប្រជាជនចិនមានការផ្លាស់ប្តូរច្រើននៅ អំឡុងប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ។ អត្ថបទស្រាវជ្រាវបានបន្តថា មានអត្រាដល់ទៅ ៣៤ ភាគរយឯណោះសម្រាប់មនុស្សចូលចិត្តមានដៃគូរួមរ័ក ច្រើនជាងម្នាក់ ខណៈការស្រាវជ្រាវនៅឆ្នាំ២០០៦ គឺមានអត្រាតែ ២៨ ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។ ម្យ៉ាងទៀត មានប្រជាជនចិនតែ ៣០ ភាគរយប៉ុណ្ណោះដែលរួមភេទដោយសារតែសេចក្ដីស្រឡាញ់ ខណៈនៅឆ្នាំ២០០៦ មានអត្រារហូតដល់ទៅ ៥២ ភាគរយ។ ចំណែកទំនោរ «សង្សារតែ១រាត្រី» បានក្លាយជារឿងធម្មតាហើយ។
របាយការណ៍ដដែលបានបញ្ជាក់ថា សង្គមចិន ក៏មិនសូវរើសអើងច្រើនទៅគូស្នេហ៍ដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាដែរ។
ដោយឡែកតាមរយៈអ៊ីនធឺណិត វាក៏ជាប្រភពព័ត៌មានរឿងផ្លូវភេទដែលមិនចេះរីងស្ងួតដែរ គឺអត្រា៥០ភាគរយបានបញ្ជាក់ថា ពួកគេស្វែងយល់ពីរឿងរួមរ័កនេះតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតនេះតែម្តង។
លីវ ជុងយី អ្នកសិចវិទូនៃមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវអភិវឌ្ឍប្រជាជាតិចិន CDRC បាននិយាយថា៖ «ការស្ទាបស្ទង់មតិនេះ វាមានភាពសុក្រឹត ជាពិសេសអត្រានៃអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិត កាន់តែកើនឡើងពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំនៅចិន»។
លោក លីវ ជុងយី បានកត់សម្គាល់ថា ៩០ភាគរយនៃព័ត៌មានស្តីពីបញ្ហាផ្លូវភេទតាមអ៊ីនធឺណិតបាន ផ្ទុកនូវសំណុំរឿង ឬ រូបអាសអាភាស ដែលជាហេតុដឹកនាំប្រជាជនចិនមានទំនោរប្រព្រឹត្តខុស និងយល់ច្រឡំពីធាតុពិតនៃការរួមភេទ។
យើងសូមលើកយកបញ្ហារួមរ័កឈានដល់ចំណុចកំពូលមកនិយាយចុះ គឺមានតែអត្រា ១/៤ នៃចំនួនប្រជាជនទេដែលអាចរួមរ័កឈានដល់ចំណុចកំពូលបានតែ វិបសាយសិចទាំងឡាយបានបង្ហោះខ្សែភាពយន្តសិចបង្ហាញពីតួលេខដែល អាចរួមភេទដល់ចំណុចកំពូលជាច្រើនលើកច្រើនសាខុសពីការពិតទាំង ស្រុង។
លោក ឈីង យិន អ្នកនិពន្ធស្ម័គ្រចិត្តស្ដីពីបញ្ហាផ្លូវភេទ និងសម្ព័ន្ធភាពស្នេហ៍នៅទីក្រុងប៉េកាំងបាន និយាយថា៖ «សង្គមចិនបរាជ័យក្នុងការអប់រំមនុស្សអំពីបញ្ហាសុខភាពផ្លូវភេទ»។
មានមនុស្សជាច្រើនប្រើអ៊ីនធឺណិតជាមធ្យោបាយសម្រាប់ការ ណាត់ជួបគ្នា ឬស្វែងរកដៃគូរួមភេទទៀតផង។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៦ អត្រាយុវវ័យចាប់ផ្ដើមខូចខ្លួនគឺនៅចន្លោះអាយុពី ១៦ដល់ ១៨ ឆ្នាំ។ ក្នុងនោះមានយុវវ័យ ២៥ ភាគរយដែលមិនស្គាល់ប្រវត្តិដៃគូថា មានផ្ទុកមេរោគអ្វីនោះឡើយ ខណៈ៤០ភាគរយទៀតបានឲ្យដឹងថា ពួកគេធ្វេសប្រហែសមិនការពារជំងឺឆ្លងពេលរួមភេទ៕
