យើងនឹងបង្ហាញឲ្យឃើញនូវរឿងរ៉ាវរបស់ក្មេងស្រីកម្ពុជាម្នាក់ ដែល ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងបញ្ហាចម្បងៗបីយ៉ាង បញ្ហាសុខភាពផ្លូវភេទ ស្នេហា និងលុយកាក់។ រឿងរបស់ក្មេងស្រីនោះត្រូវគេស្គាល់ថា «សង្សារអាជីព និងក្រុមមិត្តប្រុសមកពីបស្ចិមប្រទេស»។
វាជារឿងមួយបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ២០០៣ ខណៈនាងខ្ញុំបានទៅអង្គុយផឹកភេសជ្ជៈមួយកែវនៅក្នុងបារ៍មួយស្ថិត នៅលើផ្លូវលេខ ៥១ ដែលជាទីកន្លែងធ្វើការរបស់ក្មេងស្រី ឈ្មោះ លីលី មានវ័យ២៣ឆ្នាំ បានចងចឹញ្ចើមដាក់ខ្ញុំ ហើយបានចោទសួរខ្ញុំថា «ហេតុអីបានអ្នកទាំងអស់គ្នាគិតថា នាងខ្ញុំជាស្រីរកផ្លូវភេទអ៊ីចឹង? ព្រោះតែឃើញនាងខ្ញុំបម្រើការងារនៅក្នុងបារ៍ ហើយមានមិត្តប្រុសច្រើនសម្រាប់ក្តីស្រឡាញ់ ឬសម្រាប់តែចង់បានកាដូ? ដោយសារតែមានការយល់ច្រឡំនឹងអត្តសញ្ញាណនៃជនបរទេសបែបបស្ចិម ប្រទេសនោះហើយ ខ្ញុំក៏សួរនាងថា៖«តើអ្នកទៅក្រៅជាមួយភ្ញៀវឬ? នាងឆ្លើយទាំងអារម្មណ៍ក្តៅក្រហាយថា៖«ទេ នាងខ្ញុំទៅជាមួយមិត្តប្រុសមួយចំនួន!»។
ដូច្នេះហើយបានជាខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមស្វែងរកប្រភពពិតប្រាកដ ដែល ពាក់ព័ន្ធនឹងពិភពដ៏សែនស្មុគស្មាញនេះតែម្តងពោលគឺពិភពនៃរឿង រ៉ាវ ផ្លូវភេទ កាដូ និងការយល់ច្រឡំផងដែរ។ រយៈពេល ៧ ឆ្នាំគត់ ដែលខ្ញុំបានចំណាយលើចំណាប់អារម្មណ៍លើក្មេងស្រីបម្រើការងារ ក្នុងបារ៍នេះ ហើយបានសាកសួរក្រុមភ្ញៀវបុរស និងនារីចំនួនប្រហែលជា ៣០០នាក់។ អ្នកទាំងអស់នេះបាននិយាយថា ទម្រង់នៃរបររកស៊ីផ្លូវភេទរបស់ស្រ្តីទាំងនោះ គឺជាការរួមភេទដើម្បីជាថ្នូរនឹងប្រាក់តែវាក៏មិនមែនសុទ្ធទាំង អស់ដែរ។ មិនថា បញ្ហារបររកស៊ីរបស់ស្រ្តីទាំងនោះមានលក្ខណៈប្រយោល ឬ ស្ម័គ្រចិត្តយ៉ាងណាទេ តែវាក៏បានក្លាយជាប្រភពព័ត៌មាននៅក្នុងរបាយការណ៍របស់បណ្តាអង្គ ការក្រៅរដ្ឋាភិបាលនានា បានធ្វើការបរិយាយពីរឿងរ៉ាវនេះផងដែរ។
ទោះជាយ៉ាងការសិក្សាស្រាវជ្រាវសម្រាប់និក្ខេបបទថ្នាក់បណ្ឌិត របស់ នាងខ្ញុំ ក៏បានចាប់ផ្តើមមានតម្រុយនាពេលនោះផងដែរ។ មានស្រ្តីវ័យក្មេងកម្ពុជាជាច្រើនបានធ្វើចំណាកស្រុកមករស់នៅ រាជធានីភ្នំពេញដើម្បីស្វែងរកការងារនៅក្នុងបារ៍ ហើយមានសង្សារ ជាជនបរទេសច្រើននាក់។ ការធ្វើបែបនេះដោយសារតែពួកនាងគិតថា មិត្តប្រុសបរទេសទាំងនោះនឹងជួយផ្គត់ផ្គង់ពួកគេ និងក្រុមគ្រួសារគេ ថែមទាំងទិញកាដូមានតម្លៃថ្លៃ ហើយស្រស់ស្អាតទំនើបទាន់សម័យ ដូចជាសម្លៀកបំពាក់ គ្រឿងអលង្ការមាស និងម៉ូតូជាដើម។ នេះគឺជាអត្ថន័យមួយគេហៅ ការរួមភេទដើម្បីទទួលបានកាដូ នឹងអ្វីមួយដែលខុសទៅនឹងអត្ថន័យការរួមភេទដើម្បីយកប្រាក់។
ដោយសារតែសម្ព័ន្ធភាពទាំងនេះហើយបានជាន័យលើពាក្យស្នេហាវាក៏ មាន អត្ថន័យច្រើនទៅតាមនោះដែរ។ ខ្ញុំបានសួរនាងលីលីថា៖ «តើអ្នកស្រឡាញ់មិត្តប្រុសអ្នកទេ? នាងឆ្លើយថា៖«ចាស ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់។ គាត់មិនមែនបុរសដែលចូលចិត្តផឹកច្រើនទេ ហើយមិនដែលវាយធ្វើបាបនាងខ្ញុំឡើយ។ គាត់បានផ្ញើលុយឲ្យនាងខ្ញុំមួយខែ ៣០០ ដុល្លារ អាមេរិក រយៈពេល១ ឆ្នាំ»។ ដោយឡែកនាងជាសង្សារអាជីពវិញតែងតែបន្តសកម្មភាពមានមិត្តច្រើនជា ហូរហែដដែល ដោយសារតែនាងធ្វើវាក្នុងការបំពេញទៅនឹងស្ថានភាព ដែលមិត្តបរទេសរបស់នាងទាំងឡាយនោះបានត្រឡប់ទៅស្រុកពួកគេវិញ ដែរ។
ការលើកឡើងត្រួសៗនេះមិនមែនមានន័យថា ស្រ្តីកម្ពុជាមានភាពលោ្មភ និងគិតពីតួលេខមិត្តប្រុសខ្លួនឡើយ។ តែវាគឺជាការបង្កើតបាននូវមធ្យោបាយដ៏ប្រសើរមួយសម្រាប់ដោះស្រាយ ស្ថានភាពដែលមិនមានសមភាពគ្នា។ នៅពេលពួកគេបានស្គាល់បុរសៗទាំងនោះច្រើន ពួកគេក៏អាចសន្សំបានប្រចាំខែច្រើនដែរ។ ក្រុមបុរសបរទេសទាំងនោះវិញបានស្គាល់ពួកនាងៗក៏មានភាពងាយស្រួល ដែរដូចជាការប្រើប្រាស់លិខិតឆ្លងដែន និងការធ្វើដំណើរជាដើម។ និយាយឲ្យចំទៅគឺពួកគេត្រូវការភាពស្រណុកសុខស្រួល និងសុភមង្គលដូចអ្នកដទៃ។
ដោយឡែកនាង វាតា វ័យ២៥ឆ្នាំ បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បានសុភមង្គលសម្រាប់ជីវិត។ ខ្ញុំមិនខ្វល់រឿងលុយកាក់ច្រើនប៉ុន្មានទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បានបុរសល្អម្នាក់សម្រាប់ខ្លួន និងអាចផ្តល់ផ្ទះដ៏ល្អមួយសម្រាប់គ្រួសារបានហើយ។ ខ្ញុំមានបំណងចង់បានកូនស្រីពីរ ឬ បីនាក់ បានទៅសាលារៀនល្អនឹងគេ។ បច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំធ្វើការនៅក្នុងបារ៍ នាងខ្ញុំគ្រាន់តែសង្ឃឹមថា បានជួបនឹងបុរសបារាំងម្នាក់មកមើលថែទាំខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ»។
នៅក្នុងករណីនេះ បារ៍គឺជាទីកន្លែងនៃបណ្តាញទំនាក់ទំនងមួយ និងជាទីកន្លែងផ្តល់ឱកាសសម្រាប់គូស្នេហ៍ផងដែរ។ នាពេលដែលនាងខ្ញុំបានសម្ភាសជាមួយ នាង វាតា គឺនៅពេលនាងកំពុងតែសោកសៅពីការបែកមិត្តប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់ នាង ដែលបានវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសអង់គ្លេសវិញ។ បុរសជាតិអង់គ្លេសនោះ មានវ័យ ២៣ឆ្នាំ បានបញ្ចប់មហាវិទ្យាល័យហើយដែរ។ បុរសនោះមិនផ្ញើប្រាក់មកឲ្យនាងឡើយ តែគេបានសន្យាថា គេទំនាក់ទំនងជាមួយនាងតាមប្រព័ន្ធ Skype ជាប្រចាំ។ នាង វាតា បានពន្យល់ថា នាងមានភាពស៊ាំទៅនឹងសម្តីទាំងនេះហើយ តែវាមិនមានភាពងាយស្រួលឡើយ។
សំណាងល្អនាង វាតា បានជួបនឹងបុរសចំណាស់ម្នាក់ វ័យ ៤៩ ឆ្នាំ មកពីអាមេរិកបានផ្ញើលុយកាក់ឲ្យនាងដើម្បីជួលផ្ទះសម្រាប់ក្រុម គ្រួសារនាងរយៈពេល២ឆ្នាំ និងបុរសបារាំងម្នាក់ទៀតនៅឯខេត្តព្រះសីហនុដែលបានផ្តល់ក្តីសុខ ទាំងខាងកាយ និងអារម្មណ៍ផងដែរ។ តែ នាងវាតា នៅតែមានក្តីសង្ឃឹមថា ថ្ងៃណាមួយ នាងនឹងបានជួបស្នេហ៍ពិតស្មោះមួយនឹងមួយដើម្បីបញ្ចប់ឋានៈជា «សង្សារអាវជីព» ជាមិនខាន។
តែនេះក៏មិនមែនមានន័យថា រាល់ស្រ្តីខ្មែរ ដែលបម្រើការងារនៅក្នុងបារ៍គឺសុទ្ធតែជា «សង្សារអាជីព» នោះឡើយ។ ទោះបីជាវាមានប្រជាប្រិយភាពបែបនេះក៏ដោយ ក៏ស្រ្តីភាគច្រើនមិនបានយកបញ្ហាផ្លូវភេទនេះមកធ្វើជាកាដូទៅ នឹងទ្រព្យសម្បត្តិដែរ។ ស្រ្តីឈ្មោះ សាលី ដែលជាម្ចាស់បារ៍ វ័យ២៨ឆ្នាំ បាននិយាយថា៖ «នាងខ្ញុំថែទាំខ្លួនឯង។ ខ្ញុំមិនបានសុំលុយកាក់អ្វីពីមិត្តប្រុសទាំងនោះឡើយ។ តាមពិតទៅគឺនាងខ្ញុំថែទាំពួកគេវិញទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែពេញចិត្តនូវសម្ព័ន្ធភាពស្នេហាជាមួយបុរសទាំងនោះ តែប៉ុណ្ណោះ»។
ទោះជាយ៉ាងណា ក៏មានក្រុមអ្នកជំទាស់មួយចំនួនដែរ ចំពោះការទិតៀនលើការដែលស្រ្តីទាំងនោះបានយកទង្វើរបស់ខ្លួនមក ធ្វើជាថ្នូរជាមួយបុរសផ្សេងៗគ្នាដើម្បីកាដូនោះ គឺពួកគេនៅតែត្រូវគេឲ្យឈ្មោះថាជា «ស្រីពេស្យា» ដដែល ឬ ក៏ត្រូវគេហៅថាជា«ស្រីកំដរ» ជនបរទេស(GFE)។ តែការរួមភេទដើម្បីជាថ្នូរនឹងអ្វីមួយនេះ មានន័យផ្សេងពីអត្ថន័យការរួមភេទដើម្បីយកប្រាក់ ព្រោះថា ពួកគេមានទំនាក់ទំនងគ្នាក្នុងនាមជាសង្សារប្រុស និងសង្សារស្រី។ វាមិនមានការកំណត់ពេលវេលា ការតថ្លៃគ្នា ឬ ជជែក
គ្នាសេវាកម្មអ្វីនោះឡើយ ហើយការជូនកាដូអ្វីមួយសម្រាប់ជាថ្នូរនឹងការរួមភេទវាជាផ្នែក មួយនៃករណីយកិច្ច និងការផ្តល់ក្តីរំពឹងផងដែរ។
ការរួមភេទដើម្បីជាថ្នូរនឹងអ្វីមួយបានកើតឡើងគ្រប់ពេល។ ចំពោះទម្រង់វាវិញមានដូចជា ស្រ្តីម្នាក់បានទៅគេងជាមួយបុរសចម្លែកៗ ដែលបានមកទិញភេសជ្ជៈក្នុងហាងនាងរាល់រាត្រី សិស្សប្រុសដេកជាមួយគ្រូដើម្បីពិន្ទុ ស្រ្តីរៀបការជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតមានលុយច្រើនដោយសារតែសម្លឹងឃើញ ទ្រព្យគាត់ជាដើម។
ដូច្នេះកាលដែលស្រ្តីកម្ពុជាមួយចំនួនបានប្រព្រឹត្តការរួមភេទ ដើម្បីជាថ្នូរនឹងអ្វីមួយ ជាមួយបុរសផ្សេងៗនោះ មិនមែនមានន័យថា ពួកនាងអាក្រក់ ឬ ខូចចិត្តនោះទេ។ ដោយឡែកនៅពេលស្រ្តីៗបស្ចិមប្រទេសបានធ្វើនូវទង្វើបែបនេះវិញ ត្រូវបានគេគិតថា នាងជាស្រី្តពូកែ និងមានថាមពលខ្លាំងក្លា។ ស្រ្តីបម្រើការងារក្នុងបារ៍ និងសង្សារអាជីព មិនមានបំណងចង់ឲ្យគេវាយតម្លៃដោយទម្លាក់កំហុសខ្លួននាងថាជា«ស្រី ពេស្យា» នោះឡើយ តែនាងៗគ្រាន់តែចង់បាននូវសិទ្ធិក្នុងការជ្រើសរើសគូស្នេហ៍ដែល ខ្លួនស្រឡាញ់ដើម្បីជីវិតរស់នៅក្នុងសង្គមប៉ុណ្ណោះ។
ស្រ្តីជាអ្នកចាត់ការទូទៅក្នុងបារ៍ឈ្មោះ សុភា វ័យ២៩ឆ្នាំ បានបញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍រសាយចិត្តនាងចំពោះមនុស្សទាំងអស់ដែលនិន្ទា ដល់ស្រ្តីបម្រើការងារក្នុងបារ៍ថា៖ «ខ្ញុំពិតជាមានបំណងចង់ឲ្យពួកគេបញ្ឈប់ការមើលងាយដល់ស្ត្រី បម្រើការងារក្នុងបារ៍ ដូចជាពួកយើងណាស់។ យើងមិនមែនស្រ្តីដែលអាក្រក់ទេ។ យើងធ្វើនេះគឺដើម្បីជួយក្រុមគ្រួសារយើងដែរ។ ខ្ញុំចង់ឃើញពីស្ថានភាពសម្លឹងមើលស្រ្តីពួកយើងឲ្យដូចជាពួក បុរសៗដែរ»។
សរុបសេចក្តីទៅ រឿងរ៉ាវដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ បញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា ជា«ការសម្តែងខ្លួនដូចជាស្រ្តីរកស៊ីផ្លូវភេទ» ឬ «ជនរងគ្រោះដោយភាពក្រខ្សត់» ដែលយើងគួរតែសិក្សាស្វែងយល់ពីពួកគេ។ ស្រីបារ៍ និងសង្សារអាជីព គឺជាប្រភពនៃធនធានមនុស្សមួយប្រភេទដែលចេះលៃលក និងការចាប់ផ្តើមសម្រាប់បន្តជីវិតរស់នៅរបស់ពួកគេ និងការចេះស្វែងរកការសប្បាយមកដាក់ខ្លួននៅក្នុងសមុទ្របញ្ហា (ទុក្ខ) និងសមុទ្រដែលគ្មានភាពទៀងទាត់ក្នុងលោកីយ៍នេះ។
