ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាហាក់ដូចជា គ្រូពេទ្យមួយចំនួនមានតែវិជ្ជាជីវៈ ប៉ុន្ដែខ្វះ
សីលធម៌ ដូចអ្វីដែលប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រីតែងតែនិយាយថា៖ «គ្រូពេទ្យមិនមានចិត្តធម៌ និងក្រមសីលធម៌»។ និស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកពេទ្យ រមែងស្បថស្បែចូលកាន់តួនាទីរបស់ខ្លួន អនុលោមតាមស្តង់ដារខ្ពស់នៃក្រមសីលធម៌ពេទ្យ មុនពេលពួកគេក្លាយទៅជាវេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់ដែលមានវិជ្ជាជីវៈ។ បញ្ហាក្រមសីលធម៌របស់គ្រូពេទ្យ បានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ សេវាកម្មក្នុងមន្ទីរពេទ្យ និងកាន់តែធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្លាចរអាមិនហ៊ានទៅព្យាបាលនៅ មន្ទីរ ពេទ្យរដ្ឋ បើពួកគេមានលទ្ធភាព។
អ្នកស្រី ចាន់ វណ្ណា អាយុ ៤៤ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តតាកែវ ធ្លាប់បានបញ្ជូនកូនដែលរងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍កាលពីឆ្នាំ២០១១ មកមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋមួយនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បានរអ៊ូរទាំថា មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋមិនខុសពីមន្ទីរពេទ្យឯកជនឡើយ។ ទាល់តែមានលុយគ្រប់គ្រាន់ទើបអាចដោះស្រាយបញ្ហាបាន ហើយអ្នកស្រីពិតជាអាក់អន់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងចំពោះមន្ទីរពេទ្យ( រដ្ឋ)ខ្មែរ ដែលមិនបានផ្តល់សេវាកម្មល្អតាមវិជ្ជាជីវៈរបស់គ្រូពេទ្យដើម្បី ជួយដល់ប្រជាជនក្រីក្រ។
អ្នកស្រី បានបញ្ជាក់ទៀតថា៖ «ជាក់ស្ដែង បើពេទ្យរដ្ឋយើងតម្រូវឲ្យអ្នកជំងឺបង់ប្រាក់សេវាកម្មព្យាបាលជា មុនយ៉ាងនេះ តើឲ្យពួកគេទៅពឹងអាស្រ័យលើអ្នកណាទៀត? គ្រូពេទ្យភាគច្រើនប្រាកដជាសួរបញ្ជាក់ថា តើមានលុយឬអត់មុននឹងធ្វើការព្យាបាល បើទោះជាស្ថានភាពជំងឺស្ថិតក្នុងសភាពធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ»។
យ៉ាងណាមិញ ថវិកាសម្រាប់បង់ថ្លៃសេវាកម្មព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ បានក្លាយជាបញ្ហាដ៏គួរឲ្យបារម្ភបំផុតមួយសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋ។ ក្រៅពីក្រមសីលធម៌របស់គ្រូពេទ្យ សេវាកម្ម នៅមន្ទីរពេទ្យក៏ជាមុខសញ្ញារិះគន់ពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋផង ដែរ។
កញ្ញា អោក ដាលីន អាយុ២១ឆ្នាំ ជានិស្សិតមកពីវិទ្យាស្ថានវ៉ាន់ដាគណនេយ្យ បាននិយាយថា កញ្ញាតែងតែទៅរកសេវាកម្មព្យាបាលជំងឺនៅមន្ទីរពេទ្យឯកជន ព្រោះកញ្ញា គិតថា មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋមានសភាពរញ៉េរញ៉ៃ មិនស្អាត និងគ្មានផាសុកភាពដូចមន្ទីរពេទ្យឯកជនឡើយ។ កញ្ញា បានបន្តថា ឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ទូទៅរបស់គ្រូពេទ្យនៅមន្ទីរពេទ្យឯកជន ដែលកញ្ញាបានចូលសម្រាកព្យាបាលជំងឺ គឺមានសព្វគ្រប់ និងទំនើបៗ ដូចជាមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋដែរ។ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺសេវាកម្មនៅមន្ទីរពេទ្យឯកជនល្អប្រសើរជាងនៅមន្ទីរពេទ្យ រដ្ឋ ជាពិសេសសេវាកម្មថែទាំអ្នកជំងឺយ៉ាងយកចិត្ដទុកដាក់ពីសំណាក់ គិលានុបដ្ឋាយិកា និងវេជ្ជបណ្ឌិត។
កញ្ញាបានបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំឃើញក្រុមគ្រូពេទ្យ និងបុគ្គលិកពេទ្យជាច្រើនមកពិនិត្យសេរ៉ូម និងផ្ដល់ថ្នាំឲ្យអ្នកជំងឺញ៉ាំទៀងទាត់ពេលវេលា ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដែលខុសពីសេវាកម្មនៅមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ។ ការនិយាយស្តីរបស់ពួកគេក៏ល្អ និងមានសុជីវធម៌ផងដែរ»។
ឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហាខាងលើនេះ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ឡុង គី ប្រធានផ្នែកជំងឺទូទៅនៃមន្ទីរពេទ្យបង្អែករាជធានីភ្នំពេញ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ធម្មតាទេ មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋទទួលអ្នកជំងឺជាច្រើនប្រចាំថ្ងៃ ដូច្នេះការផ្តល់សេវាកម្មមិនដូចមន្ទីរពេទ្យឯកជនទេ។ ប៉ុន្ដែគ្រូពេទ្យមិនបោះបង់អ្នកជំងឺចោលទេ ពោលគឺការយកចិត្ដទុកដាក់ត្រូវមានដូចគ្នា គ្រាន់តែយឺតយ៉ាវបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះ»។ លោកក៏បានបន្ថែមថា នៅមន្ទីរពេទ្យឬគ្លីនិកឯកជន អ្នកជំងឺត្រូវតែបង់ថ្លៃទាំងអស់ ហើយអ្នកដែលមានលទ្ធភាព ទើបអាចទៅការព្យាបាលនៅទីនោះបាន។
លោកបានថ្លែងអះអាងទៀតថា៖ «យើងព្យាបាលជំងឺដល់មនុស្សគ្រប់រូប ហើយផ្តល់សេវាកម្មដូចគ្នា មិនថាអ្នកក្រឬអ្នកមានទេ។ យើងព្យាបាលជូនពួកគេដោយមិនប្រកាន់វណ្ណៈ មិនមែនថាអ្នកក្រយើងមិនរវល់នោះ ទេ»។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកក៏បានទទួលស្គាល់ពីចំណុចអវិជ្ជមានមួយចំនួនដែលបានកើតឡើងនៅ មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ។ ប៉ុន្ដែលោកបានបកស្រាយថា ឥឡូវនេះសេវាកម្មនៅមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋមានលក្ខណៈល្អប្រសើរច្រើន ដោយសារបុគ្គលិក ពេទ្យបានរៀន ពីឥរិយាបថ និងសម្តីសំដៅជាមួយអ្នកជំងឺ។
ទាក់ទងទៅនឹងក្រមសីលធម៌របស់គ្រូពេទ្យ នៅមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ លោក ម៉ម ប៊ុនហេង រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសុខាភិបាល បានឲ្យដឹងថា ក្រសួងក៏ដូចជាមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ បានណែនាំដល់គ្រូពេទ្យជាហូរហែរ ព្រមទាំងបង្កើតគណៈកម្មការគ្រប់គ្រង និងវិន័យដើម្បីណែនាំជាប្រចាំផងដែរ។
លោក បានបញ្ជាក់ ទៀតថា៖ «យើងមានការកែប្រែច្រើន យើងចង់ឲ្យមានការណែនាំ និងអប់រំជាក់ស្តែង។ យើងចង់ដឹងឲ្យច្បាស់ថា វាកើតឡើងនៅអង្គភាពសុខភាពមួយណា យើងនឹងអប់រំពួកគាត់ ដើម្បីងាយស្រួលជួយដោះស្រាយជូនប្រជាពលរដ្ឋ»។ លោក បានបន្តថា៖ «អ្នកក្រីក្រមានការព្យាបាលដោយ មិនបង់ថ្លៃនៅគ្រប់មន្ទីរ ពេទ្យរដ្ឋទាំងអស់ ដោយ យើងមានមូលនិធិសមធម៌សម្រាប់ពួកគាត់។ ប្រជាពលរដ្ឋមកមើលជំងឺនៅមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋមានច្រើនហូរហែ និងមានការកើនឡើងច្រើន»។
លោក ម៉ម ប៊ុនហេង បានទទួលស្គាល់ពីកង្វះខាតប្រព័ន្ធបច្ចេកវិទ្យាមួយចំនួននៅ តាមមណ្ឌលសុខភាពតាមខេត្ត ឬស្រុកដែលមិនដូចជាមន្ទីរពេទ្យនៅថ្នាក់ជាតិ។ យ៉ាងណាមិញ ក្រសួងក៏បានរៀបចំដាក់ជាមន្ទីរពេទ្យតាំងពីថ្នាក់ជាតិ ពេទ្យបង្អែកខេត្ត ពេទ្យស្រុក និងមណ្ឌលសុខភាពផ្សេងៗ ដើម្បីផ្តល់ជាសេវាកម្មឲ្យបានល្អប្រសើរជូនដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ទូទៅប្រើប្រាស់៕(PK)
