រជាជននៅក្នុងទីក្រុងជាច្រើនជុំវិញពិភពលោកបានរៀនរស់នៅសម្របតាម
សម្លេងគ្រប់ប្រភេទ
ប៉ុន្តែនៅគ្រួសារជាច្រើននៃទីក្រុងមួយរបស់ប្រទេសចិន
ត្រូវបានបង្ខំឲ្យដេកញាត់សម្លីក្នុងត្រចៀករបស់ពួកគេ។
អ្នកតាំងលំនៅមួយចំនួននៅក្នុងទីក្រុងគ្វីយ៉ាង (Guiyang) កំពុងរស់នៅពីក្រោមផ្លូវបើកបរល្បឿនលឿនមួយដោយផ្ទាល់ ដែលសង់នៅពីលើបន្ទប់រស់នៅរបស់ពួកគេត្រឹមតែកម្ពស់ប៉ុន្មានម៉ែត្រ ប៉ុណ្ណោះ។
ដោយត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថាស្ពានស៊ីកូស៊ី (Shuikousi) ស្ពាននេះត្រូវបានសាងសង់រួចនៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៧ ហើយអគាររបស់អ្នកមកតាំងលំនៅប្រហែលជា១០ត្រូវបានសាងសង់នៅពីក្រោម ស្ពាននោះនៅរយៈពេលពីរឆ្នាំក្រោយមក សម្រាប់ធ្វើជាគម្រោងផ្ទះជួលដែលមានតម្លៃទាប និងផ្ទះសម្រាប់អ្នកតាំងទីលំនៅថ្មី។
ប៉ុន្តែជំនួសឲ្យ ក្រុមមនុស្សដែលដើរលេងកាត់ពីលើក្បាល ជាន់បន្ទប់រស់នៅជាច្រើនរបស់ពួកគេបានរង្គើនៅពេលដែលរថយន្តដឹកទំនិញ ធ្ងន់ៗ បើករោទ៍ឆ្លងកាត់។
អ្នកភូមិម្នាក់ឈ្មោះ ឡៅ យ៉ាង បាននិយាយថា គាត់បានស៊ាំនឹងការរង្គើនេះដល់ថ្នាក់ថាគាត់មិនបានដឹងពីរញ្ជួយ ដីនៅសង្កាត់វ៉េនឈួន ក្នុងខេត្តស៊ីឈួន របស់ប្រទេសចិន កាលពីឆ្នាំ២០០៨ ថ្វីបើការរញ្ជួយដីនេះអង្រួនទីក្រុងនេះក៏ដោយ។
គាត់បាននិយាយថាគាត់បានរស់នៅទីនោះចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៩មកម្ល៉េះ ហើយវាបានស៊ីរយៈពេលយូរដើម្បីឲ្យសម្របខ្លួនទៅតាមសម្លេងដែលលាន់ឮ គ្រប់ពេលវេលានេះ។
ប៉ុន្តែសម្លេងនេះបានបាត់លាន់បន្តិច នៅក្នុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០៩ នៅពេលដែលផ្លូវហាយវ៉េទីក្រុងគ្វីយ៉ាង បានបើក ហើយក្រុមអាជ្ញាធរបានបញ្ឈប់ឡានដឹកទំនិញធំៗពីការធ្វើដំណើរលើស្ពាន នេះ និងឲ្យឡានដឹកទំនិញស្រាលៗបើកបរកាត់តាមស្ពាននេះនៅពេលល្ងាច។
ប៉ុន្តែពេលនេះពួកអ្នកតាំងលំនៅនិយាយថា បញ្ហាធំបំផុតគឺធូលីដែលហុយចេញពីផ្លូវនៃស្ពាននេះ។
ក្រៅពីសូរសន្ធឹក គាត់បាននិយាយថាពិតាននឹងញ័រ ហើយបង្អួចនិងកែវនឹងរញ្ជួយ ហើយគាត់ត្រូវតែចុកដុំសម្លីនៅក្នុងត្រចៀករបស់គាត់ដើម្បីទប់ទល់នឹង សម្លេងនេះ៕
អ្នកតាំងលំនៅមួយចំនួននៅក្នុងទីក្រុងគ្វីយ៉ាង (Guiyang) កំពុងរស់នៅពីក្រោមផ្លូវបើកបរល្បឿនលឿនមួយដោយផ្ទាល់ ដែលសង់នៅពីលើបន្ទប់រស់នៅរបស់ពួកគេត្រឹមតែកម្ពស់ប៉ុន្មានម៉ែត្រ ប៉ុណ្ណោះ។
ដោយត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថាស្ពានស៊ីកូស៊ី (Shuikousi) ស្ពាននេះត្រូវបានសាងសង់រួចនៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៧ ហើយអគាររបស់អ្នកមកតាំងលំនៅប្រហែលជា១០ត្រូវបានសាងសង់នៅពីក្រោម ស្ពាននោះនៅរយៈពេលពីរឆ្នាំក្រោយមក សម្រាប់ធ្វើជាគម្រោងផ្ទះជួលដែលមានតម្លៃទាប និងផ្ទះសម្រាប់អ្នកតាំងទីលំនៅថ្មី។
ប៉ុន្តែជំនួសឲ្យ ក្រុមមនុស្សដែលដើរលេងកាត់ពីលើក្បាល ជាន់បន្ទប់រស់នៅជាច្រើនរបស់ពួកគេបានរង្គើនៅពេលដែលរថយន្តដឹកទំនិញ ធ្ងន់ៗ បើករោទ៍ឆ្លងកាត់។
អ្នកភូមិម្នាក់ឈ្មោះ ឡៅ យ៉ាង បាននិយាយថា គាត់បានស៊ាំនឹងការរង្គើនេះដល់ថ្នាក់ថាគាត់មិនបានដឹងពីរញ្ជួយ ដីនៅសង្កាត់វ៉េនឈួន ក្នុងខេត្តស៊ីឈួន របស់ប្រទេសចិន កាលពីឆ្នាំ២០០៨ ថ្វីបើការរញ្ជួយដីនេះអង្រួនទីក្រុងនេះក៏ដោយ។
គាត់បាននិយាយថាគាត់បានរស់នៅទីនោះចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៩មកម្ល៉េះ ហើយវាបានស៊ីរយៈពេលយូរដើម្បីឲ្យសម្របខ្លួនទៅតាមសម្លេងដែលលាន់ឮ គ្រប់ពេលវេលានេះ។
ប៉ុន្តែសម្លេងនេះបានបាត់លាន់បន្តិច នៅក្នុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០៩ នៅពេលដែលផ្លូវហាយវ៉េទីក្រុងគ្វីយ៉ាង បានបើក ហើយក្រុមអាជ្ញាធរបានបញ្ឈប់ឡានដឹកទំនិញធំៗពីការធ្វើដំណើរលើស្ពាន នេះ និងឲ្យឡានដឹកទំនិញស្រាលៗបើកបរកាត់តាមស្ពាននេះនៅពេលល្ងាច។
ប៉ុន្តែពេលនេះពួកអ្នកតាំងលំនៅនិយាយថា បញ្ហាធំបំផុតគឺធូលីដែលហុយចេញពីផ្លូវនៃស្ពាននេះ។
ក្រៅពីសូរសន្ធឹក គាត់បាននិយាយថាពិតាននឹងញ័រ ហើយបង្អួចនិងកែវនឹងរញ្ជួយ ហើយគាត់ត្រូវតែចុកដុំសម្លីនៅក្នុងត្រចៀករបស់គាត់ដើម្បីទប់ទល់នឹង សម្លេងនេះ៕