ពាក្យ ស្លោកផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក គឺ «សម្លឹងឲ្យឆ្ងាយ និយាយដោយស្មោះត្រង់ និងបញ្ចេញសកម្មភាពយ៉ាងរឹងមាំ» ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណា បើទោះបីលោកមិនអាចមើលឃើញពីរបៀបដែលទស្សនវិស័យសម្រាប់កីឡា អូឡាំពិកនឹងរីកលូតលាស់ចូលទៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍មួយក្នុងចំណោម ព្រឹត្តិការណ៍វប្បធម៌ដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សក៏ ដោយ ប៉ុន្តែវាបានជះឥទ្ធិពលដល់មនុស្សរាប់លាននាក់ទូទាំងពិភពលោក និងផ្សារភ្ជាប់ស្ទើរតែគ្រប់គ្រួសារទាំងអស់ទូទាំងផែនដី។
ពិត ណាស់ លោកនឹងមានការរីករាយយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដឹងថា រយៈពេល១១៨ឆ្នាំក្រោយពីការបង្កើតគណៈកម្មាធិការអូឡាំពិកអន្តរជាតិ (IOC) ចលនាអូឡាំពិក (Olympic Movement) មានភាពខ្លាំងក្លាជាងមុនដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។
វាមាន សុវត្ថិភាពក្នុងការគិតទុកជាមុនថា លោកនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យមានភាពភ្ញាក់ផ្អើលតាមរយៈអ្វីដែលបានកើត ឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ២០១២។
កាលពីឆ្នាំមុន ទីក្រុងឡុងដ៍ បានបង្កើតនូវអ្វីដែលនឹងត្រូវបានគេចងចាំយ៉ាងពិតប្រាកដថា គឺជាកីឡាអូឡាំពិកមួយក្នុងចំណោមព្រឹត្តិការណ៍កីឡាអូឡាំពិកដ៏ អស្ចារ្យបំផុតក្នុងគ្រប់ពេលទាំងអស់។ ព្រឹត្តិការណ៍កីឡាអូឡាំពិកយុវជន (YOG) បានបន្តក្នុងការចាក់ឫសរបស់ខ្លួន និងមានការរីកចម្រើនជាមួយនឹងការទទួលផ្លែផ្កាគួរឲ្យកត់សម្គាល់ ពីការរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍រដូវរងាជាលើកទី១នៅក្នុងទីក្រុង Innsbruck ប្រទេសអូទ្រីស។
ភាពជោគជ័យដ៏សំខាន់បំផុតគឺការ សម្រេចជោគជ័យនៅក្នុងទំនាក់ទំនងចំពោះការចូលរួមរបស់ស្ត្រីនៅ ក្នុងកីឡា និងនៅក្នុងកេរដំណែល និងផែនការបរិស្ថានក្នុងចំណោមអ្នកផ្សេងទៀត។ ការផ្តួចផ្តើមគំនិតផ្សេងៗក្នុងការផ្សព្វផ្សាយតម្លៃអូឡាំពិកបាន បន្តអភិវឌ្ឍ និងមានភាពកាន់តែប្រសើរឡើង ជាពិសេសអ្នកដែលចូលរួមនៅក្នុងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយនឹង អង្គការសហប្រជាជាតិដែលកំពុងតែប្រើប្រាស់កីឡាគឺជាឧបករណ៍មួយ សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍ។
លោកបានជួយទំនុកបម្រុងធ្វើឲ្យកីឡាមានភាព ខ្លាំងក្លាដោយមិនត្រឹមតែអង្គភាពរបស់វាប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែថែមទាំងសុច្ឆន្ទៈ និងស្មារតីថែមទៀតផង ខណៈដែលក្នុងពេលដដែលនោះលោកបានរៀបចំការប្រកួតជាសកល និងលេងប្រកបដោយយុត្តិធម៌ ដែលសុទ្ធសឹងជាគំនិតដែលត្រូវបានគេទទួលយកទូទាំងពិភពលោកនៅថ្ងៃ នេះ។
ប៉ុន្តែនៅក្នុងពេលវេលារបស់លោក កីឡាករ ត្រូវបានគិតដោយមនុស្សជាច្រើនថា គឺជាសកម្មភាពគ្មានប្រយោជន៍ក្នុងការសិក្សា និងក្នុងការយល់ដឹង។
ហេតុ នេះ ការអំពាវនាវរបស់លោកសម្រាប់កិច្ចការថែរក្សាកីឡានេះ ជារឿយៗជួបជាមួយនឹងភាពភាពព្រងើយកន្តើយ ឬក៏ការប្រឆាំងទាំងស្រុង។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមកទៀត លោកបាននិយាយថា មនុស្សជាច្រើនបានមានអារម្មណ៍ថា គំនិតរបស់លោក «គឺជាសុបិន និងជាគំនិតរវើរវាយមួយ»។
ក្នុងពេលប្រឈមមុខនឹង ឧបសគ្គដូចនេះ លោក Coubertin បាននៅតែរក្សាស្វែងរកដំណោះស្រាយ លះបង់ពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួន ពុះពារ និងលះបង់នូវជោគវាសនាផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែង ដើម្បីបង្កើតជីវិតថ្មីចូលទៅក្នុងកីឡាអូឡាំពិកសម័យបុរាណ។
លោក មិនបានធ្វើឡើងដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ប៉ុន្តែវាមានភាពល្អប្រសើរសម្រាប់មនុស្សជាតិ ខណៈលោកជឿជាក់ថា កីឡាបានបង្កើតនូវតម្លៃផ្សេងៗដូចជាឧត្តមភាព មិត្តភាព និងសេចក្តីគោរព។
វាពិតណាស់ក្នុងការនិយាយថា រាល់អ្វីទាំងអស់ដែលយើងបានកោតសរសើរអំពីអូឡាំពិកក្នុងឆ្នាំ២០១២ នឹងមិនអាចកើតមានឡើងឡើយប្រសិនបើគ្មានលោក Pierre de Coubertin។ វាស្រេចតែលើយើងក្នុងការអះអាងថា កីឡាអូឡាំពិកនៅតែមានទំនាក់ទំនង ស្ថិរភាព និងភាពស្អាតស្អំសម្រាប់រយៈពេល១១៨ឆ្នាំទៀត ឬច្រើនជាងនេះ។
លោក Coubertin បានលះបង់រាល់អ្វីៗទាំងអស់ចំពោះគោលបំណងរបស់លោក។ នៅថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មីនេះ ចលនាអូឡាំពិកនឹងជ្រាបចូលខ្លួនអ្នកដែលបានចាប់ផ្តើមសកម្មភាពវា ទាំងអស់។ រីករាយខួបទី១៥០ឆ្នាំ!៕ IS
លោក Jacques Rogge សញ្ជាតិបែលហ្ស៊ិក ដែលជាអ្នកសរសេរអត្ថបទនេះ គឺជាប្រធានទី៨របស់គណៈកមា្មធិការអូឡាំពិកអន្តរជាតិនៅក្នុងពេល បច្ចុប្បន្ននិងបានកាន់តំណែងនេះចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០១មកម៉្លេះ។(POSTKHMER)
